Instytut Psychologii Neurofizjologicznej INPP Polska

Niedojrzałość neuromotoryczna


Termin niedojrzałość neuromotoryczna (neuromotor immaturity - NMI) odnosi się do pominięcia jakiegoś etapu rozwoju dziecka lub zatrzymania rozwoju na wczesnym jego etapie. Każdy przeciętny, donoszony noworodek rodzi się ze zbiorem pierwotnych odruchów (patrz O metodzie INPP – Odruchy), które są hamowane lub kontrolowane przez wyższe ośrodki w mózgu w pierwszym roku życia. Jeżeli nie zostaną one wyhamowane w odpowiednim czasie, to pozostaną aktywne w ciele i mogą zakłócać rozwój różnych funkcji: równowagi, kontroli motorycznej, funkcjonowania wzroku i słuchu, koordynacji ręka-oko, umiejętności percepcyjnych i wielu innych. Może to prowadzić do objawów behawioralnych, takich jak: frustracja, nadpobudliwość i nadwrażliwość, brak równowagi pomiędzy zdolnościami i osiągnięciami. W miejsce zanikających w pierwszym roku życia odruchów pierwotnych pojawiają się odruchy posturalne, które powinny być w pełni dojrzałe po skończeniu przez dziecko wieku trzy i pół roku.

Według definicji INPP termin niedojrzałość neuromotoryczna oznacza występowanie zbioru przetrwałych odruchów pierwotnych powyżej szóstego miesiąca życia (ostatecznie powyżej 12 m.ż.) w połączeniu z brakiem lub niedojrzałością odruchów posturalnych powyżej wieku trzech i pół roku. Oznacza to, że Centralny Układ Nerwowy (CUN) funkcjonuje na poziomie dojrzałości motoryki odruchowej (motoryka odruchowa jest pierwszym etapem rozwoju ruchowego, po nim następuje duża motoryka, a potem dopiero mała motoryka). O opóźnieniu można mówić tylko wtedy, gdy nie występuje uszkodzenie CUN, ani choroba degeneracyjna mózgu.